«Шура» сүресінің 19-20 аяттары: أَللّهُ لَطِیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ وَ هُوَ الْقَوِىُّ الْعَزِیزُ / مَنْ کانَ یُرِیدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ وَ مَنْ کانَ یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِى الْآخِرَةِ مِنْ نَصِیب

«Шура» сүресінің 19-20 аяттарында Алла Тағала: «Алла Тағала құлдарын өте аяушы. Кімді қаласа, несібе береді. Ол өте күшті, тым үстем. Кім ақырет пайдасын қаласа, оған оның пайдасын арттыра түсеміз. Ал және кім дүниенің пайдасын іздесе, оған одан береміз. Оған ақыретте несібе жоқ».

Бұл аяттарда Алла ізгі хабардан кейін өзінің шексіз әрі кең рақымының арқасында өз құлдарына ризығын уәде етеді. Содан кейін ол метафора пайдаланып, адамдарды бірі ақырет және басқалары осы дүние үшін егін егушілерге ұқсатады. Бұл сөз бойынша, адамдар егін егушілер, ал бұл дүние - олардың шаруашылығы. Кейбіреулері сапалы тұқымдарды пайдаланады және нәтижесінде сапалы және мәңгілік егін жинайды. Басқалары, керісінше, қандай тұқым  таңдауға мұқият қарамайды, сондықтан олардың өнімі нашар болады. Сондықтан кімде-кім дүниеде де, ақыретте де жақсы өнім жинағысы келсе, күш-жігер мен талпынысты қажет етеді және олардың ешқайсысына қиындықсыз жету мүмкін емес.

Рауаяттардың бірінде Абу Басир деген адам имам Садықтың (ғ.с.) қасына барып, «Шура» сүресінің 19-шы атындағы «Алла Тағала құлдарын өте аяушы. Кімді қаласа, несібе береді» деген сөйлемі туралы сұрақ қояды. Имам: «Бұл Алла Тағала сый еткен хазірет Әлидің (ғ.с.) велаяты. Кімде-кім әлемді ғана дамытқысы келсе, біз оған оған үлес береміз, бірақ оның ақыретте үлесі болмайды. «Бұл нені білдіреді?»,- деп жауап берді.