Аятолла Хаменеидің француз жастарына арналған хатына шолу (4)

Аятолла Хаменеи: «Қазіргі кезде Еуропадағы өркениет туралы уәжденетін мемлекеттерде, егер бір адам холокост туралы наразылық білдірсе, күмәнденсе немесе оны қабылдамаса, сотпен айыпталады. Ал бүкіл тарихытың теңдессіз тұлғасы Исламның ұлық пайғамбарына және бір жарым миллиард мұсылмандардың құндылықтарына тіл тигізген кезде, ешкімнің наразылық білдіру құқығы жоқ».

Француз журналы «Charlie Hebdo» Исламның Қасиетті Пайғамбарына (с.ғ.с.) тіл тигізгеннен кейін, билік пен кейбір француз БАҚ-тары және бірқатар батыс үкіметтері сөз бостандығын сылтауратып, бұл  әрекетті қолдады. Бұл қисынсыз ұстаным халықтың арасында Батыстағы азаттық туралы сұрақтар мен күдік-күмәндер тудырды. Батыс үкіметтерінің азаттық жөніндегі екіжүзділігі туралы көтеген мысалдарды келтіруге болады. Батыстағы сөз бостандығына күмән келтіретін анық тақырыптардың бірі - ол туралы әртүрлі пікір айтуға тыйым салынған холокост тақырыбы болып табылады. Ислам революциясының жетекішсі аятолла Хаменеидің Франция жастарына жолдаған хатында Батыстағы сөз бостандығының әшкере бұзылуы туралы тоқталып: «Неге холокост туралы күмәндену харам саналады? Ол туралы жазған адам қамалады, ал Пайғамбарға (с.ғ.с.) тіл тигізу неге азат?»- деген сұрақтарды көтерді. Басқаша айтқанда, егер илаһи пайғамбарға (с.ғ.с.) әрі бүкіл мұсылмандардың және тіпті  батыс мемлекеттеріндегі мұсылман еместердің көбінің құрметіне ие теңдессіз тұлғаға тіл тигізуге рұқсат болса, неге  холокост сынды тарихи оқиға туралы пікір білдіру мен сынауға тыйым салынып, бұл іс харам саналып, жаза қолданылады?   

Батыс үкіметтері сондай көңіл бөлетін «холокост» деген не? Сионистердің уәждерінше, «Екінші Дүниежүзілік соғыс кезінде нацистік Германияның қолынан алты мың еврей өлді. Фашистер оларды  газ камераларында тұңшықтырып немесе өртеп өлтірген». Екінші Дүниежүзілік соғыстан кейін сионистер бұл уәждерін өздерін жақтайтын БАҚ-тар арқылы үнемі қайталауда. Олар өздерін толық мазлұм көрсетіп, әлемдік қауымдастық антисемметизм, әсіресе холокост үшін орының толтыруы керек деегн пікірді таратуда. Аятолла Хаменеи өз сөзінде бұл мәселеге тоқталып: «Сионистер басынан бастапөздерін мазлұм көрсететін үгіт-наисихат жолын таңдады. Өздерін азап-қорлық көргендер деп көрсету үшін көптеген жалған дастандар мен хабарлар ойлап шығарды. Бұл істі үзбей іске асырды»,- деді.   Бұл психологиялық әрекеттің нәтижесінде 1948 жылы БҰҰ сионистік режимді құруға келісті. Әр жерде ыдыраған еврейлерді Палестина жеріде орналастыру шешім қабылданды. Басқаша айтқанда Палестина халқы нацистік Германияның қылмысы үшін жазаланып, олардың жерін сионистер заңсыз басып алды. Расында бұл адамгершілікке жатпайтын және қисынсыз әрекет тарихтағы ең ащы саяси оқиғалардың бірі болып табылады. Еврейлер күдікті холокост мәселесін өз мүддесіне пайдаланып, Палестинаны басып алумен бірге басқа да мақсаттарына жетті. Олардың ең маңыздысы Германияға өтемақы төлетуі болды. Қазіргі кезге 90 миллиард доллар төлемақы төленді. Еврейлердің қырылуы  «холокост» деп аталды.

Бірақ кейбір «ревизионистік» деп аталатын тарихшылар мен ойшылдар холокостты басқа тарихи оқиғалар сияқты зерттеп, сионистердің кейбір уәждерін жоққа шығаратын мәліметтерге ие болды. Кейбір тарихшылардың зерттеген құжаттары фашистік Германияның жетекшісі Адольф Гитлердің еврейлерге қарсы болғанымен, еврейлерді өлтіруге бұйрық бермегенін, сондай-ақ сионистік басшылардың онымен байланыста болып, еврейлерді Палестинаға жіберуді талап еткенін көрсетті.  Басқа жақтан Екінші Дүниежүзілік соғыс кезінде өлген еврейлер саны туралы күмән туындайды.  Венгрия жазушысы әрі зерттеушісі Луис Маршалко «The World Conquerors: The Real War Criminals» кітабында: «...Еврейлердің өлімі бес-алты миллион аралығында болды деген болжам мүлдем негізсіз. Өлген еврейлердің саны бір жарым миллион адамнан аспайды. Өйткені нацистік Германия басшысының бұдан артық еврейлерге қолжетімділігі жоқ еді»,- деп жазды. Луис Маршалко кітабының жалғасында: «Екінші Дүниежүзілік соғыс кезінде еврейлер өлгенімен, олардың саның бұл соғыста құрбан болған християндармен салыстыруға болмайды. Әрине олардың барлығының өлімі өкінішті»,- деді.

Сионистер холокост кезінде улы газдарға толы бөлмелерде көптеген еврейлер өлтірілген деп мәлімдейді. Бірақ көптеген зерттеушілер  оны жоққа шығарды.  Профессор Робер Фориссон сияқты тұлғалар аталмыш мәселені зерттеп,  14 жыл бойы газ камераларын  және көптеген құжаттарды зерттегенін, төрт жыл ішінде улы газбен еврейлер өлтірілген бөлмелер деп айтылған жерлерге барғанын айтты. Ол зерттеулерінің нәтижесі туралы: «Көптеген жылдар бойы мен газ камераларын өз көзімен көрген  соғыстан аман қалған адамды іздедім. Мен бір құжатқа риза болатын едім, бірақ бір құжатты да таппадым. Менің тапқаным көптеген жалған құжаттар болды. Осыдан кейін үнсіздікке, қудалауға, қастыққа, қорлыққа, ақыры ұрып-соғу мен айыптарға тап болдым»,- деді. Ол және француз ойшылы профессор Роже Гароди сынды басқа ғалымдар  еврейлерді газ камераларында өлтіру мүмкін емес деп санайды. Сондай-ақ еврейлерді сақтаған лагерьлерді аралаған тарихшылар мен сарапшылар сионистердің әртүрлі себептермен олардың денелерін өрттеді деген уәждерін мақұлдамайды. Бұл зерттеушілер   іш сүзегінен қайтыс болғандардың денелерінің кремацияланды деген нәтижеге жетті. Сол кезде аталмыш ауру басқа адамдарға таралмауы үшін барлық елдерде оларды кремациялау кең таралған.

Неліктен Батыс үкіметтері холокосттың кейбір аспектілеріне күмән туғызатын мәселелерге жауап беретін ғылыми зерттеулердің нәтижелерін жариялауға рұқсат етпейді және  бұл жұмбақ оқиғаға туралы пікір білдіргендерді жазалайды?  Әрине әлемдік сионизмнің еуропалық және АҚШ үкіметтеріне көптеген әсерін тигізетіні белгілі. Бұл  үкіметтердің әрқайсысы өзін сионистік режим мен оның мүдделерін қолдауға міндетті деп санап, бұл жолда талпыныс жасайтындарын әшкере жариялауда.      Сионистік басшылардың Батыс үкіметтеріне экономикалық, үгіт-насихаттық және саяси үстемдігі олардың өз ұстанымдары мен саясаттарын осы режимнің мүдделеріне негіздеуіне себеп болды. Осы себепті ғылыми зерттеулер мен тарихи құжаттарға   негізделген болса да, олар холокостты сынауға рұқсат етпейді, сондықтан   шет елдің ризалығы үшін сөз бостандығына тыйым салуды қабылдауға дайын. Франция 1990 жылы холокостқа күмәнденуді қылмыс деп біліп,  бұл қылмыс үшін жауапкершілікке тарту туралы заң шығарып, жаза қолдануды қарастырды. Ұқсас заң еуропалық мемлекеттердің көбінде қабылданды. Франция одан әрі кетіп, тіпті еврейлердің көбі қабылдамайтын қатерлі сионизм ой-пікірін сынауға және қарсылық білдіруге тыйым салды. Қазіргі кезге дейін холокосты сынаған бірақатар тәуелсіз зерттушілер айыпталды.  Олардың ішінде Роже Гароди, Робер  Форрисон, Эрнст Цюндель, Дэвид Ирвинг, Зигфред Вербек және Джон Гундностың атын атап кетуге болады. холокосқа күмәнденген басқа зерттеушілер жұмыс орындары және қоғамдық міндеттерінен айырылып, қоқан-лоққымен бетпе-бет келді.

Аятолла Хаменеи Батыстың сөз бостандығына қатысты әділетсіздігі мен екіжақтылығын сынап: «Бір елде кез келген адам холокост аңызына наразылық білдірсе, «мен қабылдамаймын» десе, оны абақтыға қамайды. «Тарихи қиял оқиғаны неге теріске шығардын» деп айыптайды.  Егер тіпті қиял емес шыңдық болсын, тарихи шыңайы орын алған оқиғаны теріске шығару немесе оған күмәндену қылмыс па? Егер кімде-кім үшін дәлелденбесе, анықталмаса, сондықтан ол қабылдамаса немесе оған күмәнденсе, оны түрмеге жабу керек пе?»- деді. Егер Батыс үкіметтері, әсіресе Францияның тарихи оқиғаға қатысты әрекеттерін Исламның ұлық пайғамбарына тіл тигізумен салыстырсақ, Батыс басшыларының бұл арсыз әрекетін қолдауын қорғауы негізінде исламофобияны күшейтуді мақсат етеді. Ислам революциясы жетекшісі бұл туралы: «Қазіргі кезде Еуропадағы өркениет туралы уәжденетін мемлекеттерде егер кез келген адам холокост туралы наразылық білдірсе, күмәнденсе немесе қабылдамаса, соттар айыптайды. Ал бүкіл тарихытың теңдессіз тұлғасы Исламның ұлық пайғамбарына және бір жарым миллиард мұсылмандардың құндылықтарына тіл тигізген кезде, ешкімнің наразылық білдіру құқығы жоқ»,- деп мәлімдеді.