Әғраф сүресі, 235-ші бөлім, 97-102 аяттар

"Әғраф" сүресінің 97-98-99 аяттары:

"Кенттердің халқы, өздеріне азабымыздың түнделетіп, олар ұйқыдағы кезде келуінен қауіпсіз бе? (97) Және де ол кенттердің елі, күн көтеріле бере ойнап жүрген сәтте, азабымыздың келуінен қаперсіз бола ала ма? (98) Сондай-ақ А...-ның кәрінен аман бола ала ма? А...-ның бейнетінен зиянға ұшырайтын ел ғана қобалжымайды. (99)"

Естеріңізге салайық, өткен бағдарламада А... тағала кейде кәпірлер мен залымдарды осы дүниеде жазалайтынын айтқанбыз. Осылайша олар бұл дүниеде А...-ның қаһарына ұшырайды. Осы аяттар: "А...-ның осы қаһарынан ешкім де құтыла алмайды. Сондықтан ешбір күнәһар илаһи жазадан құтыламын деп сезінбеуі тиіс. А...-ның азабы хабарсыз, кенеттен келеді. А...-ның қаһарында мерзім жоқ. Азап түн мен күн, ұйқы мен ояуда, демалу мен жұмыс кезінде болсын әр уақытта келуі мүмкін",-дейді. Осы аяттарда А...-ның жазасы "А...-ның айласы" деп сипатталған. Бірақ ол қулық-сұмдық емес. Өйткені "айла" сөзінің түпкілікті мағынасы – қарсы тарапты мақсатынан айныту үшін жасалатын алғырлық пен зеректік болып табылады. Сондықтан А...-ның айласы кәпірлерді сұмдық мақсаттарына жеткізбеудегі айла болып табылады. А...-дан ғапыл болып, оны ұмыту адамның дүниеге қызығып, күнәға салынуына себеп болатындығы анық. Мұндай адам илаһи жазаға душар болады. Бұл, адамның өмірі мен қабілеттері үшін ең үлкен зиян болып есептеледі. Осы аяттардан үйренетініміз:

Біріншіден, парыздар мен жауапкершіліктерді орындамасақ, қауіпсіз боламыз деп ойламайық. А...-ның азабы тек бұрынғы қауымдарға ғана тиесілі емес, қайта барлық үмметтер мен барша замандарға тән.

Екіншіден, адамдар өздерінің күші мен өнеріне және мүмкіндігіне мақтанбауы тиіс. Өйткені А...-ның құдіреті мен ақылы олардың бәрінен де артық.

"Әғраф" сүресінің 100-ші аяты:

"Жердің бұрынғы иелерінен кейінгі мұрагерлер түсінбей ме? Егер қаласақ, күнәларына қарай бейнет берер едік. Сондай-ақ жүректерін мөрлейміз, сондықтан олар естімейді. (100)"

А... тағала осы аятта жер бетінің қазіргі тұрғындарына: "Бұрынғылардың тағдырынан неге өнеге алмайды? Өз істерінің артын неге ойламайды? Біз оларды күнә жасағаны үшін жазалағанымызды білмей ме? Кейде күнә олардың жаны мен тәнін баурап алғаны сонша тіпті ақиқатты көре алмайтын еді",-деп ескертеді. Рауаяттар бойынша, адамның жүрегі ақ бет, ал кез-келген күнә оның бетіндегі қара дақ тәрізді. Егер адам тәубе қылса, қара дақ өшіріледі. Ал егер күнәсін жалғастыра берсе, ол дақ үлкейіп, толығымен жүрегін басып кете алады. Мұндайда олар ешбір ақиқатты түсіне алмай, бақыт жолынан айрылады. Осы аяттардан үйренетініміз:

Біріншіден, адам ғапылдыққа ұшырамауы үшін ескертулерге мұқтаж.

Екіншіден, күнә адамның жүрегіне әсер етеді және әлсін-әлсін оны өзгертіп, ақырында ақиқатты көре алмайтын қылады.

"Әғраф" сүресінің 101-ші аяты:

"(Мұхаммед .с.) Бұл кенттердің қиссаларын саған баян етеміз. Әрине оларға елшілері ап-ашық дәлел келтірген еді. Сонда да бұрын өтірік деген нәрселеріне сенгілері келмеді. Міне А... қарсы болушылардың жүрегін өстіп мөрлейді. (101)"

Бұл аят Ислам пайғамбарына (с) былай дейді: "Осыған дейін, біз оған пайғамбарлар жіберіп, халықты айқын дәлелдермен А...-ның жолына шақырған, бірақ олардың көбі ақиқатты қабылдамай, А...-ға иман келтірмеген кенттер туралы айттық. Өйткені күнә оларды сонша баурап алғандықтан, олардың жүректері ақиқатты қабылдай алмады". Осы аяттан үйренетініміз:

Біріншіден, адамдардың ойы діни уағыздаушылардың осалдық танытуына себеп болмауы тиіс. Өйткені тарихта осылай болған.

Екіншіден, пайғамбарлардың сөздері әрдайым дәлел мен қисынға негізделген. Бірақ кәпірлердің жүрегі оны түсіне алмайды.

"Әғраф" сүресінің 102-ші аяты:

"Олардың көбін уәде де таппадық. Әрі олардың көбін мүлде бұзық көрдік. (102)"

Кәпірлердің ақиқатты жасынға шығаруының тамыры жөніндегі өткен аяттардан кейін осы аят былай дейді: "Олардың көбі, біз бойларына салған адами және табиғи негіздерге берік емес. Әр адамның табиғи түрде ақ пен қараны ажырататын нәрсесін тастап, азғындық пен күнәға салынған. Мұндай адамдар әрине илаһи діндерді мойындамайды. Өйткені дін олардың бұзықтығы мен күнәсіна кедергі жасап, олардың заңсыз қылықтарына жол бермейді". Бұл аяттан үйренетініміз:

Біріншіден, қарсыластарымызға қатысты төрелік еткенде де ынсапты болайық және олардың барлығын жаман деп ойламай, көбі сондай делік.

Екіншіден, көптеген адами және табиғи құндылықтарға берік болу да, көптеген күнәлардан сақтайды.