Әғраф сүресі, 227-ші бөлім, 63-66 аяттар

"Әғраф" сүресінің 63-ші аяты:

"Сақсынып, мәрхаметке бөленулерің үшін Раббыларың тарапынан, өздеріңнен сендерге ескертетін бір кісіге насихат келуіне таңырқайсыңдар ма? (63)"

Өткен бағдарламада хазірет Нұхтың (ғ) пайғамбарлыққа таңдалуы мен қауымының оған құрметсіздік жасағанын баяндағанбыз. Осы аятта хазірет Нұх (ғ) оларға былай деп жауап береді: "А... тағала өзінің жаратқан пенделеріне сөзін жеткізу үшін, араларыңан бір адамға хикметті мәселелерді түсіргені қисынсыз және таңғаларлық іс пе? Маған неге осылай істейсіңдер? Мен сендерді ескертуден басқа не істедім? Менен қашатындай сендерден бір нәрсе сұрадым ба? А... тағаланың жарылқауына бөлінгілерің келмей ме? Ендеше тақуалықты сақтап, жамандықтан аулақ жүріңдер!". Осы аяттан үйренетініміз:

Біріншіден, илаһи аянның мақсаты – ескерту жасау арқылы адамды тәрбиелеу болып табылады.

Екіншіден, пайғамбар халықтан шығып, халықтың арасында жүреді. Бірақ қоғамдағы мансап иелері мұны қабылдағысы келмейді.

"Әғраф" сүресінің 64-ші аяты:

"Сонда олар оны жасынға шығарды. Сондықтан оны және онымен бірге кемеде болғандарды құтқарып, аяттарымызды өтірік дегендерді суға батырдық. Өйткені олар анық көзсіз ел еді. (64)"

Негізгі илаһи жаза мен сауап қияметте болатындығымен, кейде А... тағала осы дүниеде де кәпірлерге өзінің азабының бір шетін көрсетеді. Осы аятта айтылғандай, Нұхтың (ғ) қауымы оған қарсы шығып, қырсықтық білдіргендіктен, А... тағала осы ұлы пайғамбарға (ғ) мүміндерді оған отырғызып, зор топан судан құтқару үшін үлкен кеме жасауды бұйырады. Аяттың соңы былай дейді: "Ақиқатты көрмеген және көргісі келмегендер ұрпақтары да жойылған ауыр азапқа душар болды". Бұл аяттан үйренетініміз:

Біріншіден, иман құтылуға, ал өтірікке шығару жойылуға себеп болады.

Екіншіден, топан су мен сейіл тәрізді табиғи апаттар А... тағаланың қолында. Ол илаһи қаһардың белгісі.

"Әғраф" сүресінің 65-ші аяты:    

"Және Ғад еліне туыстары Һұдты (ғ) жібердік: "Әй, елім! А...-ға құлшылық қылыңдар! Сендердің одан басқа тәңірлерің жоқ. Қорықпайсыңдар ма?",-деді. (65)"

Хазірет Нұхтың (ғ) оқиғасынан кейін бұл аят хазірет Һуд (ғ) пен Ғад қауымы жайлы сөз көтереді. Ғад қауымы Арабстан оңтүстігіндегі Йаман аймағында өмір сүрген. Олар өте мықты халық еді. Бірақ ахлақтық азғындыққа салынып, пұтқа табына бастайды. Сондықтан А... тағала оларды пұттарға табынудан құтқарып, А...-ның пендесі болу адамның ең жоғары кемелдігі болып саналатын А...-ға құлшылық етуге шақыру үшін олардың арасынан хазірет Һудты (ғ) пайғамбарлыққа таңдайды. Сондықтан осы пайғамбар (ғ) өз халқына: "А...-дан басқаға ермеңдер, Одан басқа құдай жоқ. Ендеше жамандыққа жоламаңдар. Бақытқа жету үшін тақуалықты сақтаңдар",-деді. Осы аяттан үйренетініміз:

Біріншіден, пайғамбарлар халықпен ағайын тәрізді қатынаста болды. Олар адамдарға өте жанашыр тұлғалар.

Екіншіден, тарих бойында пайғамбарлардың басты шақыруы – тәухид және серік қоспауға шақыру болды.

"Әғраф" сүресінің 66-шы аяты:

"Елінің қарсы болған тобы: "Әрине біз сені есуас көреміз. Және сені анық өтірікшілерден деп ойлаймыз",-деді. (66)"

Хазірет Нұхтың (ғ) қауымы оның сөздеріне құлақ аспай, оған қорлық көрсеткеніндей, Ғад қауымы да хазірет Һудты (ғ) "ақылсыз" деп атады. Олар сондай-ақ оның сөздері негізсіз және А... тарапынан емес, қайта А...-ға байланыстырылған өтірік деп шықты. Ия, кәпірлер мен мүшріктердің жала жабудан басқа қисыны жоқ. Олар сөйлескен кезде қарапайым әдепті де сақтамайды. Олар А...-ның елшісін ерекше арсыздықпен "надан" деп атап, оны "А... тарапынан жіберілдім" деген қиялға ұшыраған кісі дейді. Осы аяттан үйренетініміз:

Біріншіден, пайғамбарлар ең күшті үгіттер, астыртын әрекеттер, қарсылықтар мен жалаларға тап болды. Бірақ ешқашан өздерінің жолынан тайған емес.

Екіншіден, надан адамдар ең ақылды адамдарды "надандыққа" айыптап, тіпті "өтірікші" деп те атайды.