Үйлер қирайды, бірақ халықтар жойылмайды

Газаның баласы өледі, қалған перзенттері мыңдаған қиындықтармен күреседі, бірақ Газа сахнадан жоғалмайды.

Осы күндері Газадан жарияланған суреттер бұл қаланың үлкен бөлігінің жермен-жексен болғанын көрсетеді. Бұл қайғылы көріністер Американың Жапониядағы Хиросима тұрғындарының үстіне түскен бомбаларын, сондай-ақ Ауғанстан мен Ирактағы соғысты еске түсіреді.

АҚШ-тың 1945 жылдың тамызында Хиросимаға тастаған бомбасы бірден мыңдаған адамды, сол жылдың аяғында шамамен 140 мың адамды өлтірді. Бұл бомба он үш килотоннаға жуық күшпен жарылған уран типті болды. Тағы бір соғыста Америка Ауғанстандағы тәліптерді үйме-үй іздеп, тіпті ең үлкен ядролық емес бомбасын ДАИШ-тің Ауғанстандағы позицияларына тастады. «Барлық бомбалардың анасы» атанған бомбаның ұзындығы 9 метр, салмағы шамамен 10 тонна болды. Тағы бір оқиғада, 2001 жылдың 11 қыркүйегіндегі шабуылда екі ұшақ Нью-Йорктегі Дүниежүзілік сауда орталығының егіз мұнарасына соғылды, бұл Американың соғыс пен қоныс аударудың жаңа маусымын бастауына себеп болды.

Ирак басып алынып, Ирактың көп бөлігі жермен-жексен болып, ондаған мың ирактық өлтірілді. Бұл  Талибан тобының жетекшісі әрі негізін қалаушы Усама бен Ладен мен одан кейінгі жетекші Айман әл-Завахиридің Ирактан басқа жерде өлтірілгені. Иә, тарих талай соғыстарды көрді және бұл соғыстардың көпшілігі бүгінгі Газа сияқты көптеген қалаларды жойып жіберді. Бірақ үйлердің қирауымен халықтар ешқашан жойылмады. Керісінше, басқыншылардың шабуылынан туындаған қираған үйінділердің күлінен тағы да көтеріліп, биікке көтерілді.

Әлем тарихына көз жүгіртсек, соғыстар бітпейді, әлем әділетсіздікке толы болып қала береді. Үйлері жермен-жексен болады, бірақ түптеп келгенде тарихтан бірде-бір халық мәңгілікке жойылмайды. Өткен ғасырда отаршылдар мен дамушы үкіметтер әртүрлі ұлттар мен елдерге қарсы көптеген соғыстар жүргізді, олардың ешқайсысы шабуылға ұшыраған халықтарды жойған жоқ. Бұған қоса, басқыншы үкіметтер соғыс таңылған халықтарды әлсіретіп, қорлау үшін екі есе күш жұмсады, бірақ олардың барлығы да қайта құру кезеңінен кейін өсіп-өркендеу сатыларына жетті.

АҚШ-тың Вьетнамға қарсы соғысы Линдон Джонсонның президенттігі кезінде басталды. Статистикаға сүйенсек,  жиырма жылдық соғыста 3 миллионға жуық вьетнамдықтар қаза тапқан. Ақырында, 1975 жылдың сәуірінде, соғыс жылдарындағы соңғы американдық сарбаздар Вьетнамнан ұшақтар мен тікұшақтармен қашып кетті. Вьетнамдықтар 1975 жылдың 30 сәуірін «қашу» күні деп атады. Солтүстік күштер мен вьетконгтардың жеңісімен Вьетнам тағы да біртұтастығын тауып, ел халқының социализмнен бастау алған қолайлы жүйесі құрылды.

Үшінші мыңжылдықтың басында болған Ауғанстандағы соғыста АҚШ пен НАТО-ның Ауғанстанды талқандап, елдің болмысын жоюға тырысқанына қарамастан, ақыры жиырма жылдан кейін басқыншы елдер Ауғанстаннан кетуге мәжбүр болды және бұл ел қайта қалпына келу жолында тұр. Ол этникалық және діни плюрализм негізінде бірегейлік орнатты.

Америка мен оның одақтастарының Иракпен соғысы көптеген зардаптарға және көптеген адамдардың өліміне қарамастан, Ирак халқын жоймады. Қайта, басқыншыларға қарсы тұрақтылығын арттырды. Бірақ барлық осы тәжірибелерге қарамастан және  әрбір ұлттың болмысын, тарихын, тамырын жою әрекеттің сәтсіз аяқталғанын тарих дәлелдеп отырған жағдайда, АҚШ пен сионистік режим Палестинадағы адамзатқа қарсы қылмыстарының жаңа кезеңінде тағы бір қатыгез геноцидті жоспарлаған сияқты.

Сионистік режимнің Америка Құрама Штаттарымен бірлесіп жасаған Газа секторына басып кіруінен шамамен бір айдың ішінде ұсынылған соңғы статистикалық мәліметтерге сәйкес, 360 шаршы шақырым жерге 30 мың тоннадан астам бомба мен түрлі жарылғыш заттар тасталды.  Бұл күн сайын мың тоннаға жуық және километріне 80 тоннадан астам бомба мен жарылғыш зат тасталды дегенді білдіреді.  

Бұл жабайы бомбалау кезінде 220 мыңнан астам үй бұзылып, 40 мың үй толығымен қирап қалды. Газа халқының 70 пайыздан астамы босқын болып, 10 300-ден астам адам шәһид болды, оның 70 пайызы әйелдер мен балалар. Бірақ әлі де жалғасып жатқан бұл жабайы басқыншылық Газа мен Палестина халқын және осы халықтың ұлы ісін жойып жібере ме? Әрине, жойып жібере алмайды. Газаның баласы өледі, қалған бала мыңдаған қиындықтармен күреседі және оны Жерорта теңізінің суығы күтеді, бірақ Газа сахнадан жоғалмайды.

Израильдің осы басқыншы режимі 1948 жылы Накба күні құрылғаннан бері Палестинаның езілген халқына қарсы ауқымды шабуылдары тарихы сионистік қылмыскерлердің 100 мыңнан астам палестиналықтардың шәһид болуына себеп болғанын көрсетеді. Әрі осы режимнің әр жылдары езілген Палестина халқына қарсы сансыз қырғындары, мәселен, сионистік басқыншы режимнің Дейр Ясин, Тантур, Кафр Қасим, Сабра мен Шатила, Кана, Дженин лагері, Газадағы қылмыстары Палестина халқын  жойып жібере алмады. Керісінше, бұл халықтың сионистік режимнің басқыншылығына қарсы тұрақтылығы мен төзімділігін арттырды. Бүгінде Газада үйлер, ғимараттар қирап жатыр, хабарларға қарағанда, әр 10 минут сайын бір палестиналық бала өліп, екеуі жарақат алады, бірақ Палестина халқы ешқашан өлмейді.

Бұл тек тарихтың дәлелі емес, сонымен бірге Газада және оның тұрғындары арасында болып жатқан оқиғалар мен оқиғаларға өткір және әділ көзқарастың нәтижесі. Палестиналық жасөспірім ағасы сионистердің бомбалауынан өлейін деп жатқан қарындасына шәһадатайын үйретуде,   баласының жансыз денесін көріп, әкесі екінші ұлына бұрылып: «Келесі кезек менікі немесе сенікі» деп күледі. Немесе Құдстың басқыншы режимнің шабуылдары кезінде бүкіл отбасынан айырылған палестиналық журналист: «Біз әрқашан Құдайдан күш-қуат сұраймыз»,- дейді. Осы арада үйінің қирандысының қасында тұрған палестиналық қарт ең шешен сөйлейтін шығар. Қария үш сөйлемнен артық айтпады, бірақ бүкіл Палестинаны оның азабы мен жек көрушілігінен бастап, оның орны мен қарсыласуына дейін түйіндегендей. Сионистердің бомбалауынан үйі қирағаннан кейін, үйінің қирандыларының қасында ол жек көрушілікпен былай деді: «Мен бұл үйді салу үшін 40 жыл жұмыс істедім, ол қирап қалды. Палестина үшін құрбандық, Палестина үшін құрбандық, бәрі Палестина үшін, бәрі Палестина үшін... Біз тұрмыз».