Жомарттық – илаһи сипаттардың бірі. Жомарт адам илаһи ахлақтың көрінісі. Сондықтан ол Аллаға жақын болады.

Сараң адам – Алланың оған сыйлаған мүлкі, білім және тағы да басқа нығметтерімен басқалармен бөліскісі келмейтін адам.

Исламның ұлық пайғамбары мұсылмандарға айтқан ақыл-кеңестерінің бірінде: «Сараңдықтан абай болыңдар. Сендердің алдыңдағылар сараңдықтың кесірінен өлген болатын»,- деген.

Физикалық ауруды емдеу үшін оның негізгі себебін табу қажет. Өйткені оның себебін тамырынан жоймай емдеу мүмкін болмайды. Егер уақытша   дертін тоқтатса, біраз уақыттан кейін қайтадан басталады. Ахлақи аурулар да осыған ұқсас.

Дүниеқоңыздық, яғни адамның қолында барынан артық дүние- мүлікке құмар болу. Бір нәрсеге құмар болу көбінесе жағымсыз сипат болып саналады. Бұл сөзді естіген кезде адамның мүлік, байлық, мансап және басқа да материалдық нәрселерге құмар болуы еске түседі. Бірақ кейде бұл сөз мадақтауға лайық жайттарды қолданылады. Яғни, жағымсыз сипат емес, керісінше жағымды саналады.

Дүниеқоңыздық адамды азаттықтан кенде етіп, басқаға құлшылық етуге итермелейді. Адамның құндылығы оның ғиззаты және еркі арқылы анықталады.

Жақсылық тілеу – басқалардың нығметтерге ие болуы мен нығметтердің артуын жақсы көру. Басқаша айтқанда, өзіне тілеген жақсылық пен материалдық және рухани бақытты басқаларға да тілеу.

Қызғаныш – басқа адамның ие болған нығметтерінен айырылуы туралы армандау. Қызғаншақ адам басқалардың қаржы, білім, жұмыс орны, тіпті діни істеріндегі табыстар мен алға ілгерілеуіне, басқалардың нығметке ие болып, қуанышқа бөленуіне наразы болады.

Табалу, яғни басқаның бақытсыздығына қуану. Діни бауырының басына түскен қиындықтарын көріп, соған қуанып, қиындықтармен кезіккен адамды айыптайтын адам табалау ауруына шырмалған адам болып саналады.

Құдырет талап ету өте қатерлі, өйткені ол адамның рухани дамуына зардап келтіруімен бірге қоғамдық тұрғыдан оны жиіркенішті етіп, оқшаулайды.