Палестинаны басып алуы және сионистердің осы жердің халқына басқыншылық жасауы және қырып-жоюы тек 1948 жыл және Нақба күнімен ғана байланысты емес.

Палестиналықтар айтқандай, «Накба жалғасуда». Нақбат пен басқыншылық және елді мекендердің құрылысы үйлерді тәркілеу және оларды қирату, ең бастысы, халықаралық және әрине араб және ислам ассамблеяларының үнсіздігі мен әрекетсіздігінен палестиналықтарды өлтірумен жалғасуда.

Алдыңғы бағдарламаларда сионистердің палестиналықтарды қыруының мысалдарын келтірдік: Дейр Ясин, Хан Юнис, Аль Тантура, Әл Давайме, Кафр Касим, Сабра және Шатила.  

1996 жылы 11 сәуірде сионистік режим мен Ливан арасында 1993 жылы шілдеде жасалған атысты тоқтату туралы келісімге әлі үш жыл өтпеген кезде Израиль армиясы Ливанның оңтүстігіндегі ауылдарға ашық агрессия бастады. Осы бүліктен бірнеше күн өткен соң Симон Перестің бұйрығымен Қана ауылында сионистердің ең ауыр қылмыстарының бірі орын алды.

Сионистік қайраткерлер мен БАҚ бұл басқыншылықтың мақсатын солтүстік сионистік елді мекендердің қауіпсіздігін қамтамасыз ету және Ливан Хизболласын қарусыздандыру үшін жариялады. Бірақ кейін сионистік сайлаудың жақындығына байланысты Перестің қарсыластарынан кек алуды көздегені белгілі болды. Сионистік сайлаушыларға оның ең қатыгез және қанішер екенін дәлелденді.

Израиль армиясы осы режимнің сол кездегі премьер-министрі Шимон Перестің бұйрығымен 1996 жылдың 11 сәуірінен сол айдың 27-сіне дейін атысты тоқтату келісімін бұзып, Ливанға қарсы «ашу шоғырлары» деген атпен әуеден, теңізден және құрлықтан ауқымды әскери операциялар жүргізіп, оңтүстік Бекааның, Бейруттың және Джабалдың тұрғын аудандарын 1982 жылғы шапқыншылықтан кейінгі ең қарқынды және бұрын-соңды болмаған шабуылдарға ұшыратты. Осы 16 күн ішінде сионистік режим Оңтүстік Ливан мен Батыс Бекаа ауылдарын 32 мыңнан астам артиллериялық снарядпен атқылап, Оңтүстік Ливанның 159 қаласы мен ауылын бомбалады. Бұл басқыншылықтың ұмытылмас қылмыстарының бірі – Қана қырғыны, 1996 жылы 18 сәуірде орын алған қылмыс.

Кана - Ливанның оңтүстігіндегі шағын ауыл, сол кезде оның жанында БҰҰ күштеріне бекітілген Фиджи күштерінің орталығы орналасқан. Қана халқы ауылдарын бомбалаудан қорқып, осы орталықты паналаған. Бірақ 1996 жылы 18 сәуір, бейсенбі күні күндізгі сағат 2-де кенеттен бұл орталық сионистік режимнің артиллериясымен бомбаланды. Зеңбірек оқтары 800-ге жуық жазықсыз босқындар паналаған қоймаларға түсіп, Израильдің барлаушы ұшқышсыз ұшағы артиллерияны азаматтық нысандарға оқ атуға бағыттады.  

19 сәуірде Independent газеті хабарында былай деп жазды: «Кана ауылына атылған оқтардың 5-і Америкада жасалған зеңбірек болып табылатын «Гауицер-109» зеңбірегі». Бұл есепте былай делінген: «Салмағы шамамен 50 келі болатын бұл оқтар жарылған кезде адамдарды 100 метр қашықтықтан өлтіруі мүмкін». Атыс түнге дейін жалғасты. Снарядтар тоқтатылғаннан кейін өлтіру мен қыру деңгейі анықталды: ағзалары мен денелері бір-бірімен араласқан жүзден астам мәйіт. Сондай-ақ көптеген адам жарақат алған. Бірақ бұл соңы емес еді. Қырғынды аяқтау үшін Израиль күштері жедел жәрдем көліктерінің жұмыс істеуіне жол бермеу үшін қирандылардың, денелердің және аймақтың маңында жарылған зымырандарын атуды жалғастырды. Бұл қылмыстың тереңдігі соншалық, 18 мәйіттің аты-жөні анықталмай, олардың үстіне «белгісіз әйел», «белгісіз ер адам» және «белгісіз бала» деген сөздер ғана жазылған.

Кананың бомбалануы сионистік режим мен сол кездегі премьер-министр Шимон Перес үшін үлкен жанжалға айналды және әлемдегі сионистерге қарсы қоғамдық пікірдің ашуын тудырып, сионистерді Ливанды бомбалауды тоқтатуға мәжбүр етті.  

Сионистік режим бұл зымырандық шабуылды қателікпен жасады деп мәлімдеп, бұл аймақты «қате деректерге негізделген қате нысанаға алу салдарынан» соққы алғанын жариялады. Бірақ Біріккен Ұлттар Ұйымының есебінде Шимон Перес үкіметі мен оның армиясының осы қасақана өлтірудегі жауапкершілігі ерекше атап өтілді, дегенмен АҚШ осы ұстанымға қарамастан, Қауіпсіздік Кеңесінің Израиль режимін айыптайтын қарарының қабылдануына кедергі жасады. Ақырында, қоғамдық пікірдің қысымымен БҰҰ Бас Ассамблеясы міндетті емес қарар қабылдау арқылы бұл қылмысты айыптай отырып, Тель-Авивті сионистік режим төлеуден бас тартқан Кана апатының құрбандарына өтемақы төлеуге міндеттеді. Жалған Израиль режимінің қыру мен террордағы қатыгездігі   жас пен кәрі, ерлер мен әйелдер, балалар мен ересектер алдында тоқтамайды. Лаңкестік жасақтар мен сионистік сарбаздар балаларды өлтіруге, тіпті ешқандай моральдық тыйымды көрмейді.

Бейнелеуі әлемнің түкпір-түкпіріндегі түрлі телеарналарда қайта-қайта көрсетіліп, миллиардтаған көрерменнің жүрегін жаралаған бұл жауыздықтың бір айқын мысалы 2000 жылдың 30 қыркүйегінде болды. Бұл күні сионистік сарбаздардың оқтарынан сақтану үшін әкесінің артына тығылған палестиналық жасөспірімнің суреті теледидардан көрсетілді. Бұл кезде Палестина халқының екінші интифазасы енді ғана басталып,  Джамал ад-Дара 12 жасар ұлы  Мұхаммадпен  Газадағы көлік базарынан ештеңеден хабарсыз үйіне қайтып келе жатқан еді.

Жамал отбасымен Газадан алыс емес жерде орналасқан Аль Бридж лагерінде тұрған. Мұхаммад әкесінің көлік алмақ болғанына қатты қуанып, балалық қуанышпен әкесіне еріп жүрді. Көлік ала алмаған әке мен бала базардан лагерьдегі үйлеріне оралды. Бірақ қайтар жолда олар Нистрим қиылысы деп аталатын «Соғыс полициясының» қиылысына жеткенде, сионистік сарбаздардың оларға оқ жаудырғанына таң қалды. Олар үйлеріне бара алмай, тіпті келген жолымен қайта алмай, цемент блоктың артына тығылмақ болған. Мұхаммад пен оның әкесі сионистердің оқ жаудыратынын ойлаған жоқ, бірақ уақыт өтпей, сионистер Жамал мен Мұхаммадқа оқ жаудырды.

Әке мен баланың қуанышы енді оқ пен үрейге ауысты. Ал баласымен бірге қысқа бетон блоктың артын паналап отырған әкенің бар ойы – бейкүнә баласын сионистердің оқ жаудырған оқынан қалай қорғау болатын. Жамал баласын қорғау және Мұхаммадты артында қалдыру үшін  денесін қалқан етіп қоюға тырысты, бірақ сионистердің оқтары жауып аман қалу мүмкін емес болды. Әкесі шарасыздан қолын бұлғап, сионистерден атуды тоқтатуды сұрайды, бірақ сионистік лаңкестер бұл сөздерге құлақ аспайды. Осы кезде баланың оң тізесіне оқ тиіп, шыдамы таусылған әке: «Қорықпа, бізді бұл жерден алып кететін жедел жәрдем бар» дейді. Бірақ палестиналық ерлік пен батылдықты мұра еткендей Мұхаммед әкесін: «Мен қорықпаймын әке, сен неден қорқасың... өзіңді мықты ет» деп жұбатады. «Мен күштімін және шыдамдымын».

Жамал бар күшімен ұлы Мұхаммадты қорғауға тырысады, бірақ көзден жас ағызатын газ лақтырылған кезде Жамал ад-Дараға оқ тиеді. Ал көзін ашқанда баласы Мұхаммедтің оң жағымен және аяғымен ұйықтап жатқанын, арқасынан көп қан кеткенін көреді. Мұхаммед ад-Дара әкесінің қасында шәһид болды және француз телеарнасының екінші арнасының операторы түсірген осы оқиғаның барлығы әлемнің әртүрлі арналарында көрсетілді, осылайша  Мұхаммед ад-Дара    Палестина халқына жасалған қысымның және балаларды өлтірген Израиль режимінің қатыгездігінің символына айналды.