Палестина халқының тағдыры - қиыншылықты сыйлыққа және азапты үмітке айналдыру.

1948 жылғы 14 мамыр – адамзат тарихындағы ең азапты трагедиялардың бірін еске түсіру. Бұл соңғы жүз жылдағы әлемдегі ең ұзақ және ең қайғылы саяси және адами дағдарысты тудырған апат. Ол Батыс Азия аймағында кең таралған қауіп-қатермен қатар, Палестина жерін қатыгездікпен басып алуды, сонымен қатар өткен  75 жылдағы оның жергілікті тұрғындарының  адам құқықтарын бұзу мен оларды қыруға әкелді.

Ислам әлемінде «Накбат күні» деп аталып кеткен бұл қайғылы апатта мыңдаған палестиналықтардың өліміне және миллиондаған адамның өз жерінен көшіп кетуіне себепкер болу үшін ағылшындар мен американдықтардың жан-жақты қолдауымен жалған Израиль режимі құрылды. Палестинаның езілген халқына қатысты қатыгез және айуандық әрекеттер, илаһи діндердің қасиетті жерлерін қорлау және тұрғындардың ең айқын адам құқықтарынан айыру, Палестина белсенділері мен қарапайым халықты мақсатты түрде өлтірумен бірге болды. Бұған қоса, палестиналықтардың үйлерін, шаруа қожалықтары мен кәсіпорындарын қирату және сионистік елді мекендерді дамыту, барлық гуманитарлық қағидалар мен халықаралық қарарлар мен мақұлдауларға қайшы, Израиль режимінің соңғы бірнеше онжылдықтағы қара тарихының бір бөлігі ғана болды. Тіпті қазірдің өзінде Накбат күнінен бері жетпіс жылдан астам уақыт өткеніне қарамастан, бұл қылмыстар батыстықтар мен халықаралық күштердің үнсіздігі мен жасыл нұрында сионистердің аяқталуын және қайталануын күту бекер сияқты.

Дәл осы немқұрайлылықтың көлеңкесінде сионистік режимнің қылмыстарының құрбандарының бірі Хода Галиенің айтуынша, «Палестина халқының тағдыры - сыйлық жасау. Қиындықтан құтылып, қайғыдан үміттендіру». Ол және оның отбасы туралы осы бағдарламада естиміз.

Біз сионистердің езілген Палестина халқына қарсы жасаған осы қылмыстарының кейбірін бұған дейінгі бірнеше бағдарламада санамалап өткен болатынбыз. Және анық, біз бағдарламада 1996 жылы Қана ауылындағы қырғынға және 12 жасар палестиналық жасөспірім Мұхаммед ад-Дураның өлтірілуіне және шейіт болуына дейін айтқан болатынбыз. Енді сионистік режимнің басқа да кейбір қылмыстарына тоқталамыз.  

Мұхаммад әд-Дура шәһид болғаннан кейін сионистік режим өкінбес түгіл, Газа мен Иордан өзенінің батыс жағалауында палестиналық балалар мен әйелдерді жаппай өлтіруді бастады. 2006 жылы маусымда әлемдік теледидар желілерінде Хода Ғалие отбасының шәһид болғанын көрсету де осы қылмыстардың бірі болды. Хода Ғалиенің қайғылы оқиғасы 2006 жылдың 9 маусымында,  жұма күні орын алды. Ходаның жасы Мұхаммад Аль Дора сияқты 12 жастан аспаған еді. Ол отбасымен Газа секторының солтүстігіндегі әл-Судание жағажайларына барған, өйткені әкесі оған мектепте жақсы баға алса, Ходаны отбасымен бірге теңізге апарамын деп уәде еткен.

Хода отбасымен бірге Газа жағалауында қуанышты болды, бірақ бірнеше сәттен кейін бұл қуаныш сионистердің шабуылымен ауыр қайғыға айналды. Көптеген палестиналық отбасылар теңіз жағасында көңіл көтеру үшін келген кезде, кенеттен сионистік әскери кемелер теңіз жағынан жағаға қарай оқ жаудырды.

Израиль әскери кемелерінің  атқылауы басталған кезде Ғалие отбасы сионистердің шабуылынан құтылу үшін жақын маңда такси күтіп тұрды. Бірақ олар таксиге отырып үлгермеді, өйткені Израиль әскери кемесінің зеңбірек оғы олардың қасына түсіп, оларды өлтірді. Осы қылмыста әкесі, тәтесі, ағасы және төрт әпкесінен айырылған Хода көмек іздеген. Бірақ тым кеш болды, зеңбірек оқтары оның отбасын одан мәңгілікке алып кетті. Хода Ғалиеның жанұясының мәйіттерінің үстінен жылап отырған азапты бейнесі әлемдік ақпарат құралдарында кеңінен жарияланып, Палестина халқының қысым көруі мен сионистік режимнің езгісінің тағы бір символына айналды.

Хода сионистік режимнің қылмыстарында отбасынан айырылған бірінші немесе соңғы бала емес еді. Сионистік басқыншы күштер балаларының күлкісін және олардың ең қарапайым құқықтарын мәңгілікке тартып алған жүздеген палестиналық отбасы бар. Хода Ғалиенің отбасы өлтірілгеннен кейін бір ай өткен соң сионистік режим 2006 жылдың шілдесінде қайтадан Қана ауылына шабуыл жасады. Осылайша, Қана ауылының балаларын қайтадан өлтіру арқылы сионистердің қылмыстық тарихына тағы бір қара бет жазылды.  

Алдыңғы бағдарламада айтылғандай, Кананың алғашқы қырғыны 1996 жылы 18 сәуірде болды, сол кезде Израиль басқыншы күштері 800 бейбіт тұрғын паналаған соң Біріккен Ұлттар Ұйымының штаб-пәтерін әдейі нысанаға алды. Елдің оңтүстігінен шыққан осы 800 ливандық және палестиналық азаматтар сионистік режимнің шабуылдарынан қорқып, осы аймақты паналаған болатын және олардың 110-ы шәһид болды, олардың арасында көптеген балалар мен әйелдер де көрінді. Сол кезде үлкен үкіметтер бұл геноцидке көз жұмып, Америка да үйлерін тастап кеткені үшін бейбіт тұрғындарды осы қырғынға жауапты деп атады.

Бұл жолы және 1996 жылдан кейін 10 жыл өткен соң, яғни 2006 жылы Қана аймағы тағы да Израильдің аяусыз шабуылдарына ұшырады. Бұл қылмыста Ливанмен соғыс кезінде (Тамуз соғысы – 33 күндік соғыс) сионистік режим түн ортасында бейбіт тұрғындар паналаған штабты нысанаға алды. 55 адам шейіт болды, оның 37-сі балалар. Осы жерден қашып құтыла алмаған көптеген кедей және мүгедек балалар қаза тапты.

Сионистік режимнің тарихы сансыз қылмыстар мен қатыгез геноцидтерге толы, Дир Ясин, Хан Юнис, Кафр Қасим, әл-Тантура, әл-Давайме, Сабра, Шатила және Қана геноцидтері олардың тек азғана мысалы.

Статистикаға сәйкес, 2022 жылдың соңына қарай 1948 жылдан бері 100 мыңнан астам палестиналық израильдік репрессиялар мен шабуылдардың кез келген түрі кезінде шәһид болды, ал 1967 жылдан бері 1 миллионға жуық палестиналық Израиль күштерінің тұтқынында болды.

Тек 2021 жылы сионистік әскерилер 5500 палестиналықты тұтқындады, олардың 40-ы әйелдер және 200-і балалар. Сондай-ақ, 2022 жылға дейін сионистер 2700-ден астам қастандық жасады, бұл басып алынған аумақтардың ішінде және сыртында жыл сайынғы орташа 38 лаңкестік операцияны құрайды. Саяси көшбасшылар, ғалымдар, тіпті әдебиет адамдары мен жазушылар олардың өлтіру  нысандарының бірі болып табылады. Осылардың ішінде сионистік лаңкестердің ИИР-ның ядролық ойшылдарын өлтіруін атап өтуге болады.

Израильдің жалған режимінің табиғатына қатысты атап өтуге болатын келесі мәселе, ең маңызды халықаралық институттардың пікірінше, бұл режим толыққанды апартеидке негізделген нәсілшіл режим болып табылады. Сионистердің нәсілшілдігі соншалықты айқын болды. 2022 жылдың басында Amnesty International бас хатшысы Шығыс Құдста басқа елдердің ресми өкілдерінің қатысуымен өткен баспасөз мәслихатында «Израильдің апартеид режимі: палестиналықтарға қарсы нәсілдік кемсітушілік және адамзатқа қарсы қылмыстар» атты 280 беттік баяндама туралы түсініктеме берді. Ол Израильді апартеид режимі деп ашық айтты.

Агнес Калламард осы есептің Израильдің апартеид режимінің шынайы өлшемдерін ашатынын атап өткен баспасөз мәслихатында және БАҚ өкілдеріне сөйлеген сөзінде: « Израиль Газадағы, басып алынған Батыс жағалаудағы және Шығыс Құдстағы палестиналықтарға және олар тұратын барлық жерде нәсілшілдікпен қарайды және оларды құқықтарынан айыруда. Израиль адамзатқа қарсы қылмыс жасады және жауапқа тартылуы керек» деді. Ол сионистердің барлық басып алынған жерлердегі ашық апартеидіне сілтеме жасап: «Израиль кеңістіктік бөлу, иеліктен шығару және мәжбүрлі көші-қон саясатын қолданады және халықаралық қоғамдастықтан осы мәселені шешуді сұраймыз»,- деді. Amnesty International ұйымының Бас хатшысы: «Миллиондаған адамдарды нәсілшілдік қысымға ұшырату негізінде институттандырылған әскерді ешқандай жолмен ақтау мүмкін емес. Әлемде апартеидке орын жоқ. Израильмен достықты таңдаған елдер тарихтың бұрыс жағында болады» деп баса айтты.