Палестина халқымен халықаралық ынтымақтастық күні

1948 жылы мамырда Палестинаны басып алу және заңсыз сионистік режимнің орнауы Батыс Азиядағы соғыс пен қауіптіліктің басы болды. Осы аяусыз режимнің сарбаздары он мыңдаған езілген Палестина халқын өлтіріп, жаралап, тұтқынға алды, миллиондаған балаларды, ерлер мен әйелдерді босқынға айналдырды. Осы себепті 1977 жылы 29 қарашада БҰҰ Бас Ассамблеясы елдердің назарын осы езілген халықтың мәселелеріне аудару үшін бұл күнді «Палестина халқымен халықаралық ынтымақтастық күні» деп атады.

Алайла бұл қарар осы ұйымның Палестина халқына қатысты басқа қарарлары сияқты тек ауызша қолдау болды және олардың қайғы-қасіреті мен қайғысын қозғамады. Мүмкін 29 қарашаны Палестина халқымен ынтымақтастық күні деп атау 1947 жылғы 181-ші қатыгез қарардың кесірінен олар үшін жұбаныш ретінде қарастырылуы мүмкін. Бұл қарарға сәйкес Палестина жерінің 57 пайызы негізінен басқа елдерден келген еврейлерге берілді. 181 қарар шамамен алты айдан кейін сионистік режимнің бар екендігі туралы хабарландырудың алғышартына айналды. Әрине, бұл басқыншы режим соғыс және үстемдік арқылы Палестинаның шамамен 85 пайызын басып алды.

Қауіпсіздік Кеңесі мен БҰҰ Бас Ассамблеясы осы уақытқа дейін сионистік режимнің өз міндеттемелерін берік ұстануы және зорлық-зомбылық пен басқыншылықты тоқтатуы қажеттігі туралы қарар шығарды. Бірақ бұл режимнің билігі бұл мақұлдауларға мән бермейді. Алайда өз қарарларын орындамаған елдерге санкция салып, тіпті әскери шабуылдар жасайтын Қауіпсіздік кеңесі сионистерге қарсы ешқандай іс жүзіндегі шара қолданбады.

Әрине, палестиналықтар БҰҰ-ның немқұрайлылығымен ғана бетпе-бет келіп отырған жоқ, өкінішке орай, көптеген исламдық үкіметтер, соның ішінде араб үкіметтері де оларға көп қолдау көрсетпей, сионистермен достық қарым-қатынас орнатты. Мысыр 1978 жылы сионистік режиммен бейбітшілік пен достық келісіміне қол қойған алғашқы араб елі болса, 1994 жылы Иордания да соны жалғастырды. Әрине, басқа да бірқатар араб елдері өздерін Палестина халқының қолдаушысы ретінде көрсетсе де, бұрыннан бұл режиммен жасырын қарым-қатынаста болған. Бірақ 2020 жылы Біріккен Араб Әмірліктері, Бахрейн, Марокко және Судан бұл қатынастарды «Ибрахим пактісі» деген атпен жария етті және бақылаушылар Сауд Арабиясы мен басқа да бірнеше араб үкіметтері де бұл сатқындық пактіге қосылады деп санайды. Екінші жағынан, Түркия мен Әзірбайжан сияқты үкіметтер Израильдің қылмыстық режимімен ұзақ уақыт бойы кең ауқымды саяси, сауда, тіпті әскери және қауіпсіздік қатынастарына ие. Екінші жағынан, Түркия мен Әзірбайжан сияқты үкіметтер Израильдің қылмыстық режимімен ұзақ уақыт бойы кең ауқымды саяси, сауда, тіпті әскери және қауіпсіздік қатынастарына ие. Әрине, палестиналықтарға жасалған қысым мен олардың жерін өлтіріп, жер аударып, басып алуына көз жұмған мұндай үкіметтердің алдында оларды ұмытпаған араб және араб емес елдер бар. Олар Палестина халқының өз отанына оралу және сионистердің қылмыстарын тоқтату құқықтарын қолдайды.

ИИР Палестина халқын қолдаушылардың арасында жан-жақты, адал және практикалық қолдауының арқасында олардың сенімді үміт нүктесіне айналды және сионистердің ашу-ызасын тудырды. 1979 жылы Ислам революциясы жеңіске жеткеннен бері Иран   басқа үкіметтерден Палестина халқының ұмтылыстарына іс жүзінде қолдау көрсетуді сұрады. Осыған орай, Иран Ислам Республикасының негізін қалаушы Имам Хомейни (р.а.) қасиетті Рамазан айының соңғы жұма күнін «Құдс күні» деп атап, Палестина халқымен ынтымақтың белгісі ретінде барша мұсылмандарды жыл сайын осы күні шеруге шығуды сұрады. Ислам революциясының жетекшісі аятолла Хаменеи де Палестина мәселесінің демократиялық және әділ шешімін ұсынды. Оларлдымен палестиналық босқындар өз жеріне оралады, содан кейін Палестинаның бастапқы тұрғындары, соның ішінде мұсылмандар, еврейлер және христиандар өздерінің болашақ саяси жүйесін референдум арқылы анықтайды. Палестинаны азат ету ұйымы мен Израиль арасындағы 1993 және 1995 жылдардағы Осло бейбітшілік келісімінде, бұл режим алған көптеген жеңілдіктерге қарамастан, ол палестиналықтарға қатысты бірнеше міндеттемелерін орындаудан бас тартты.

Енді сионистік режимнің орнағанына 74 жыл өткеннен кейін Палестина халқы жоғалған құқықтарын жүзеге асыру үшін араб және араб емес ымырашыл үкіметтер мен халықаралық ассамблеяларға сүйене алмайтынын жақсы түсінді. Сондай-ақ тәжірибе оларға сионистік басқыншылардың келіссөздер арқылы ең басты адам құқықтарын мойындағысы келмейтінін көрсетті. Осыған қарамастан олар өз құқықтарын қорғаудың ең жақсы және ең құрметті нұсқасы сионистік басқыншыларға қарсы халықтық қарсылық екенін түсінді. Палестина Интифазасы осы ұстаным негізінде басталып, халық басқыншыларға қарсы қол, ерік және сеніммен күресті. Бірақ Интифазамен бірге қарсыласу қозғалысының әскери күші өткен жылдар ішінде айтарлықтай өсті және Палестинаның Газа секторындағы қарсыласу күштері сионистерге бірнеше рет өз күштерін көрсетіп, көптеген  шығынға ұшыратты.

Олардың сионистік режиммен ең маңызды қақтығыстары 2021 жылдың мамыр айында «Қасиетті қылыш» шайқасы кезінде болды,   палестиналықтар сионистік соғыс қылмыстарына жауап беру үшін жүздеген зымырандарды пайдаланды. Бірақ Палестина халқының бір жылдан астам қарсыласуы барысында орын алған маңызды оқиға – басып алынған Палестинаның шығысындағы Иордан өзенінің батыс жағалауы тұрғындарының сионистік күштерге қарсы қарулы күреске қосылуы. Палестиналық моджахедтер   адамдардың өлтірілуіне, үйлерінің қиратылуына және тұтқынға алынуына шыдамайды және сионистік сарбаздар мен қоныстанушылардың шабуылдарына ауыр жауаптар беріп, сионистік режим үшін жаңа қауіп-қатер мәселесін тудырды. Енді бір кездері Мысырдағы Ніл өзенінен Ирактағы Евфрат өзеніне дейін бақылауға алуды жоспарлаған бұл экспансионистік режим басып алынған Палестинаның ішінде солтүстіктен Ливан Хизболласының қарсыласу күштері мен оңтүстік пен батыстан Палестина қарсыласу күштерімен қоршалды. Сондай-ақ, басып алынған Палестинада тұратын палестиналықтардың сионистерге қарсы зорлық-зомбылық әрекеттері туралы жаңалықтар болды, бұл олар үшін өте қауіпті. Қорытындылай келе, сионистік режимнің Палестина халқына және әсіресе олардың қоныстануына қарсы басып алуы мен қылмыстары жалғасуда. Бірақ палестиналықтардың осы соғысушы режимге қарсы тұруға моралінің артуы олардың жақын болашақта жеңіске жетуін уәде етеді.